ریدم تو رگت

ای ایران و ای ایرانی!
آری...
ای پارس پرست آریایی!

ای فرزند کوروش!

پشه را نکش!

بگذار تا خون غلیظ آریایی‌ات را از رگ و پی‌ات بمکد و آن را در سراسر جهان برقصاند و بگستراند
بگذار یَک یَک گولبول‌های آریایی‌ات، همچون پرچمت بر جای جای آسمان میهنت کاتوره‌ طور برافراشته شود
بگذار صدای وزوز غرور سمج و جهنده‌ات تلالو حضور لاینقطع دو هزار و شصّد ساله‌ات شود
بگذار دشمن انَت از این همه تحملت در برابر تجاوز نیش بیگانه و مکیده شدن این جوهرۀ پرمایه شرمگین شود

آری...
آری!
آری.

پس ای فرزند کوروش!

آرام بگیر

و پشه را نکش.